Rynhard van As: "In mijn carrière heb ik al veel verschillende rollen gehad."

En wanneer kwam het moment dat je begon na te denken over een carrièreswitch naar het automotive domein?

Ik denk dat dat toevallig is gebeurd. Mijn vrouw en ik hebben elkaar nu ongeveer twaalf jaar geleden leren kennen en ze komt uit België. Ze had altijd de droom om terug naar Europa te komen, dicht bij haar familie te zijn, daar te werken en te studeren. En toen realiseerde ik me: weet je, er is een hele wereld die we nog kunnen verkennen. Al vroeg in onze relatie besloten we: oké, op een dag zullen we naar Europa verhuizen, het is slechts een kwestie van tijd. Ze begon toen met haar PhD, en het werd een beetje moeilijk om ineens gewoon in te pakken en te verhuizen. Maar in 2018 dacht ik op een avond: 'Weet je, als je wilt dat iets gebeurt moet je het gewoon doen!'. Ik heb één e-mail gestuurd naar iemand bij Brace, en dat is het einde van het verhaal. Het was echt maar één e-mail, en nu werk ik hier nog steeds, heel blij.

Wat gebeurde er nadat je de eerste e-mail had verzonden? Ben je gekomen om de mensen hier te ontmoeten?

In principe werd het hele proces online doorlopen. Ik ontmoette eerst Jelle, die mij interviewde en een kans zag bij een plaatselijk automotive bedrijf. Ze waren erg geïnteresseerd, dus we hebben ook een paar interviews met hun gehouden. Ik had ook een interview met iemand bij BRACE die me in wezen vertelde over de werkcultuur in Nederland. En dat op een bepaalde manier hielp me dat echt om precies te begrijpen waar ik naar op zoek was. En het overtuigde me om echt langs te komen. Ik ben erg blij dat ik de kans heb gekregen om precies te zien waar het bedrijf over gaat en wat het algemene werkleven in Nederland inhoudt.

En kun je iets meer vertellen over het werk dat je nu doet? Is het nog steeds deze eerste klant, of werk je nu voor een andere klant?

Ik ben nog steeds bij de eerste klant. Ik vind mezelf redelijk loyaal, hoewel ik nogal veel ben verhuisd. Dus deze baan houdt een heleboel dingen in. Het is een van de grote automotive spelers in Nederland, wereldwijd eigenlijk, in de middelzware tot zware vrachtwagenbranche. Ik maak deel uit van een groep die verantwoordelijk is voor het in wezen legaal houden van het voertuig. We werken met de mechanische kant van het motornabehandelingssysteem. Wat we doen is ervoor zorgen dat de verontreinigende stoffen en de uitlaatgassen die vuil zijn, schoon zijn zodra ze in de atmosfeer worden uitgestoten. Het is echt een uitdagende baan, want het is niet alleen een puur technische baan. Bij de samenwerking met onze leverancier komt veel management kijken. Veel ingewikkelde communicatieve vaardigheden die je nodig hebt om onze visie en ons plan voorop te stellen, in plaats van dat onze leverancier ons gewoon geeft wat ze willen. Het is een hele uitdaging om aan alle emissievoorschriften te voldoen en ervoor te zorgen dat we ons doel van een betrouwbaar, degelijk en goed product ook daadwerkelijk bereiken. En de strikte emissiedoelen halen, die voor ons zijn gesteld.

Je zei dat je werkt met emissiegerelateerde systemen; nu de wereld op weg is naar hernieuwbare energiebronnen: hoe ziet volgens jou de toekomst uit?

Mijn plan is om zoveel mogelijk bij te dragen aan het bereiken van die doelen. In termen van de routekaart naar het verkleinen van onze CO2-voetafdruk als mens. De verbrandingsmotor gaat nooit dood, dat is mijn mening. Er zal altijd een markt voor zijn en er zijn talloze soorten technologieën die we kunnen implementeren en ontwikkelen om de duurzaamheid te verbeteren. Ik denk bijvoorbeeld aan alternatieve brandstoffen. Verschillende soorten verbrandingsmethoden, verschillende soorten technologieën die specifiek zijn voor het motornabehandelingssysteem. Ik denk dat de mogelijkheden eindeloos zijn.

Hoe ziet een typische dag op kantoor eruit?

Toen ik begon was het mijn taak om een ​​validatieprogramma op te zetten. Ik denk dat ik persoonlijk ongeveer 250 verschillende soorten tests voor ons programma heb beheerd. Toen corona toesloeg was het een stuk lastiger om dat voor elkaar te krijgen, vanwege de beperking in het contact met verschillende engineers, verschillende testafdelingen. Dus dat maakte het echt een uitdaging, maar we zijn er doorheen gekomen. Nu zie ik niet echt meer een groot verschil in termen van thuiswerken of op kantoor zitten. Ja, dat is het wonder van technologie tegenwoordig, alles kan virtueel werken. Onlangs ben ik Project Lead Engineer geworden, een rol waarin ik het team leidt naar succesvolle afronding van lopende projecten.

Je kwam hier een paar jaar geleden uit Zuid-Afrika, wat vind je nu van Nederland?

In het begin was dat best een uitdaging, omdat je ervan uitgaat dat de cultuur goed te begrijpen is. Maar dat was het niet. Ik denk dat er nuances zijn die een Zuid-Afrikaan als ik nog steeds niet echt begrijpt. Maar we proberen zoveel mogelijk te integreren. Ik probeer de taal zoveel mogelijk te spreken. Ik probeer zoveel mogelijk te fietsen om erbij te horen! We hadden al meer dan een jaar geen auto, omdat ik vond dat ik zo Nederlands mogelijk moest zijn. En ik ben echt blij dat ik dat gedaan heb, want anders mis je op een bepaalde manier iets. Je mist dan volgens mij het omarmen van de cultuur. Er zijn een aantal dingen die ik aan de Nederlanders zou willen voorstellen in termen van eten en het weer 😉

Werktechnisch gezien: een hele uitdaging. In Zuid-Afrika wordt je niet verteld wat je moet doen, maar in zekere zin ben je erin geslaagd om iets op een bepaalde manier te doen. In Nederland heb ik ontdekt dat je je baan om je heen kunt creëren. Je kunt echt aanpassen hoe je dingen wilt doen, en toch je doel op een effectieve en efficiënte manier bereiken. Ik heb dat echt leuk leren vinden. Ik begreep het eerst niet. Het was een heel raar concept voor mij, om niet te horen: "Hé luister, doe dit, en dit, en dit, en dat". Ik kreeg letterlijk een laptop en ze zeiden tegen mij: 'Luister, vind je weg. Dit zijn de doelen die we nu moeten bereiken, ga lekker genieten!'

Als je deze twee benaderingen tegenover elkaar plaatst, welke heeft dan je voorkeur?

Welke zou ik het liefst hebben? Ik zou zeker de Nederlandse prefereren, simpelweg omdat het je meer vrijheid geeft in je werk, het geeft je meer beloning. Je voelt je echt niet zomaar een schaap dat te horen krijgt: 'Ga deze kant op of die kant op'. Je kunt echt genieten van wat je doet en je neemt veel meer verantwoordelijkheid in je werk.

Je begon met Jelle te praten, en toen werd het een beetje een sneeuwbaleffect. Heeft Brace je geholpen bij het plannen van je verhuizing, en alle dingen die je hier moest regelen?

Ja. Jelle en ik, we hadden de hele tijd contact. Ik denk dat het grootste probleem voor iedereen die specifiek naar Eindhoven komt, het vinden van een woning is. En ik had hetzelfde probleem. Toen ik een appartement vond, heeft Jelle me geholpen bij het bezichtigen en alle achtergrondwerk dat nodig was om het appartement daadwerkelijk te krijgen. We brachten ook twee dagen samen door, waarin hij me de hele stad liet zien. Miranda en Jelle hebben veel voor me geregeld zodat ik me snel thuis voelde. En daar ben ik echt dankbaar voor. Er zijn veel administratieve dingen die je moet doen, voordat je hier echt kunt gaan wonen.

Met verschillende BRACE-collega's werd ik gelijk vrienden. Alleen al vanwege onze achtergrond, en we vonden de cultuur allemaal een beetje uitdagend om ons aan aan te passen. Dus ik ben erg dankbaar dat ik ze heb ontmoet. Jelle heeft me echt enorm geholpen, Ruud ook. En wat ik leuk vind aan Brace is de sociale opzet hier.